De club werd in de zomer van 1977 opgericht. Enkele bestuursleden van de toenmalige BGJG (nu Gezinsbond) en leden van Jeugdhuis Spiraal hadden in de lente van dat jaar de koppen bij elkaar gestoken. Met het sportaanbod was het die tijd vrij pover gesteld. Wie in Rijkevorsel aan sport wenste te doen, kon ‘slechts' terecht bij voetbalclub Zwarte Leeuw en de volleybalclub. In de recreatieruimte van het jeugdhuis stond echter al enige jaren een tafeltennistafel en dat bracht een aantal mensen op het idee om te trachten een club op te richten.
Als eerste aanzet werd een bericht gelanceerd in het plaatselijk parochieblad waarin een oproep verscheen dat belangstellenden zich konden melden op een algemene vergadering. Die eerste meeting in augustus '77 kon wonderwel rekenen op een twintigtal mensen. De meesten van hen hadden blijkbaar ofwel thuis een tafel staan of hadden op één of andere manier reeds kennis gemaakt met tafeltennis. Het voorstel van de organisatoren viel dan ook meteen in goede aarde want er bleek wel degelijk nood aan wat pingpong plezier.
De kersverse club kreeg van de gemeente onmiddellijk een degelijke ondersteuning door het toenmalige stempellokaal ter beschikking te stellen. We mochten een vijftal, weliswaar oude en versleten, tafels gebruiken van BLOSO en daarmee konden we van start gaan. De eerste toog bestond uit een tafel en enkele bakken bier en frisdrank. Als clubavond werd donderdag gekozen, een toevalligheid die tot op vandaag in onze club gehanteerd wordt.
De belangstelling en het aantal leden dat aansloot bij de nieuwe club groeide zienderogen. In de loop van dat eerste jaar werd al snel duidelijk dat een aantal mensen wel wat meer uitdaging en strijd wilden. De roep naar het in competitie brengen van enkele ploegen werd alsmaar duidelijker. Het volgende seizoen werden er dan ook een drietal ploegen ingeschreven.
Dankzij de lidgelden en de opbrengsten van de geïmproviseerde cafétaria waren we al snel in staat om een zestal gloednieuwe tafels, van het merk Heemskerk, te kopen en de eerste clubshirts konden natuurlijk ook niet achterwege blijven. Het lokaal waarin we speelden was langs de ene kant een godsgeschenk want we mochten het gratis gebruiken. Langs de andere kant waren er natuurlijk ook nadelen: de tafels moesten na ieder gebruik terug afgebroken worden omdat het lokaal leeg moest zijn om de dagelijkse doppers te ontvangen. Er lag een stenen vloer in die bij vochtig weer enorm begon te ‘zweten' wat de nodige glij- en schuifpartijen opleverde. Het is nog steeds een wonder dat er nooit (ernstige) ongelukken zijn gebeurd.
De club kwam ook al snel naar buiten en lanceerde een jaarlijks tornooi in de zaal van het Parochiecentrum. De belangstelling voor deze organisatie was zeer groot, zowel de respons van andere clubs als recreatieve mensen die eens een balletje kwamen slaan. Voor de club betekende het ook naambekendheid en het aantal leden bleef stijgen. Al snel zaten we in de buurt van de honderd leden, zowel jeugd als volwassenen. Hoewel doorheen de jaren de club als zeer stabiel kon omschreven worden kende de vereniging na een vijftal jaar een eerste hoogtepunt. Er werd training gegeven, er werd veel en gemotiveerd getraind, de eerste successen op competitievlak werden geboekt en er werd massaal deelgenomen aan de tornooien, ingericht door KVKT.
Op het ogenblik dat we allerlei plannen aan het uitbroeden waren om het vijftienjarig bestaan te vieren deelde het gemeentebestuur ons mede dat zij het lokaal voor andere doeleinden gingen gebruiken. Na vijftien jaar intensief gebruik mochten we dus opkrassen. Alternatieven lagen niet voor het oprapen of vielen al snel veel te duur uit. Enigszins ten einde raad klopten we opnieuw bij het gemeentebestuur aan met de urgente vraag of zij een mogelijke oplossing konden voorstellen. En er kwam een oplossing: de gemeente had een stuk grond aangekocht in een sportzone en stelde aan de club een recht van opstal voor. Onze club mocht gedurende 33 jaar beschikken over deze grond voor een symbolisch bedrag maar we dienden wel zelf in eigen beheer en met eigen financiën een lokaal op deze grond op te richten.
Er werden plannen en financiële berekeningen gemaakt. Allerlei maatregelen werden overwogen en ingevoerd om extra geld in het laatje te krijgen. Zo werd het luxe teerfeest vervangen door een spartaans etentje, werd het lidgeld opgedreven en werd het goedkope pintje een ietsje duurder. Er werd tweemaal een fruitverkoop ingericht waarbij we deur aan deur appels en appelsienen gingen slijten.
Anderhalf jaar na het aanspannen van de buiksriem stonden we in de startblokken voor de bouw van een eigen en gloednieuw lokaal. Na een jaar van hard werken en het nodige bouwoverleg konden we in september '93 met enorme trots ons eigen lokaal voorstellen aan het grote publiek, maar vooral onze eigen leden een pracht van een lokaal aanbieden.
De leden komen nog steeds frequent en in grote getale trainen en competitie spelen zodat het de club best voor de wind gaat.
De verhuis naar een nieuw lokaal heeft echter geen stormloop van nieuwe leden tot gevolg gehad, een fenomeen waar we toch stiekem op hadden gehoopt. Met name bij de jeugd kenden we een terugval en een magere periode. Bij de volwassenen kunnen we echter rekenen op een stevige en uitgebreide kern wat maakt dat TTK voortdurend een negentigtal leden in zijn rangen heeft.
In zijn historiek valt ook op dat TTK steeds een stabiel en goed functionerend bestuur heeft gehad. Er kwamen bestuursleden en er gingen er ook maar de vaste kern zorgde ervoor dat TTK goed geleid werd en is uitgegroeid tot de club van nu.